اجازه روایتاجازه روایت یعنی اجازه نقل روایت به شاگردان مورد اطمینان ۱ - تعریف اصطلاحی اجازه روایتاجازۀ روایت از اصطلاحات علم درایه و به معناى اجازۀ شفاهی یا کتبى شیخ و استاد به فرد مورد اطمینان خود براى نقل احادیثى است که وى در نوشته‌هاى خویش گردآورده و یا آن‌ها را روایت کرده است. ۲ - فواید اجازه روایتفایدۀ این کار، مصون ماندن روایات از دخل و تصرف بیجا و حفظ کتاب‌هاى حدیثى از افزوده شدن احادیث دروغین و جعلی بر احادیث راستین است.عنوان اجازه در بسیارى از موارد، بر نوشتار در بردارندۀ اجازه نیز اطلاق مى‌گردد که محتواى آن علاوه بر ذکر اجمالى یا تفصیلى کتاب‌هایى که اجازه دهنده به روایت آن‌ها رخصت داده است، معرّفى شیوخ و اساتیدى است که به اجازه دهنده رخصت نقل حدیث داده‌اند و نیز مشایخ هر یک از اساتید در هر طبقه و عصر تا برسد به مصدر اصلى یعنى معصوم علیه السّلام.برخى از بزرگان، ۳ - کتابهای نوشته شده در بحث اجازاتاجازاتى را که از سوى مشایخ بزرگوار به افراد داده شده است، در کتاب‌هاى مستقلى گرد آورده‌اند که نخستین آنان، سید رضی الدّین، على بن طاووس (م ۶۶۴ ه. ق) است [۱]
دائرة المعارف بزرگ اسلامى ج۶،ص۵۹۶
[۲]
الذریعة ج۱،ص۱۲۳-۱۳۱
[۳]
الموسوعة الفقهیة المیسّرةج۱،ص۲۶۴
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۶۱. رده‌های این صفحه : حدیث شناسی | درایه
|